یا کریم

در نامگذاری این ماه، دو وجه ذکر کرده ‏اند :

1- از « صُفْرَة (زردی) » گرفته شده؛ زیرا زمان انتخاب نام، مقارن فصل پاییز و زردی برگ درختان بوده است.

2 - از «صِفْر (خالی)» گرفته شده؛ زیرا مردم پس از پایان ماه‏های حرام، رهسپار جنگ می‏ شدند و شهرها خالی می شد.

گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

آداب اربعین از منظر میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

آری! از آن پس بسیاری از عاشقان اهل‌بیت و امام حسین(ع) و نیز برخی علما و حتی مراجع تقلید با پای پیاده به کربلا سفر کرده‌اند، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی یکی از مراجع عالیقدر جهان تشیع که خود بارها با پای پیاده از عتبه علویه، رهسپار عتبه حسینی شده است، درباره مراقبه و بزرگداشت روز اربعین حسینی چنین می‌گوید: «به هر روی بر مراقبه کننده لازم است که بیستم صفر(اربعین) را برای خود روز حزن و ماتم قرار داده بکوشد که امام شهید را در مزار حضرتش(ع) زیارت کند، هر چند تنها یک‌ بار در تمام عمرش باشد، چنانکه حدیث شریف، علامت‌های مؤمن را پنج امر ذکر کرده است: ۵۱ رکعت نماز در شبانه روز، زیارت اربعین،‌انگشتر در دست راست کردن، پیشانی بر خاک گذاشتن و بلند بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ گفتن در نمازها».(ترجمه المراقبات، کریم فیضی، صفحه ۸۵)

?⚡️?⚡️?

‍ ▪️روی خاک‌های داغ شام راه می‌رفت.
گاهی نگاهش به فرزند برادرش بود که با حال ناخوشش،
روی شتر با غل و زنجیر بسته‌شده بود.?

گاهی با کودکانِ کاروان، که دستانشان بسته بود و
از گرسنگی بیتاب بودند، حرف می‌زد و غذای اندک خود را به آنها می‌داد. گاهی به زنان کاروان که داغ همسر و فرزند بر جگر داشتند و می‌گریستند، دلداری می‌داد. ⛅

گاهی به یاد دو فرزندش می‌افتاد که
به عشق❣️ امام حسین (ع) به میدان جنگ رفته‌بودند و به شهادت رسیدند؛ و یاد همسرش که این روزها از او دور بود و جای خالی‌اش بیشتر از همیشه احساس می‌شد ?
وگاهی هم با حسرت و غم به نیزه‌هایی نگاه می‌کرد که سرهای شهیدان بر آنها بود.?

امّا قامتش را صاف نگه می‌داشت و
گامهایش را محکم بر می‌داشت، تا این‌گونه به همراهانش قوّت قلب دهد و به دشمنان بفهماند حق ندارند با نگاه و رفتارشان به اسیران جسارت کنند.⚡

در شام، در مجلس یزید، شرابخواری‌ها‌، هلهله‌ها و بی‌حرمتی‌ها
را دید، امّا لحظه‌ای بیتابی نکرد، و با شهامت، خطبه‌ای خواند که در آن، چهره سیاه دشمنان امام حسین (ع) رسوا می‌شد.
خطبه او، خطبه‌ی یک اسیر نبود؛
خطبه بانویی مقاوم بود که از هیچ‌کس جز خدا نمی‌ترسید.?

در قلبـــش عشقــی بـــود که تمام مصیبت‌ها
و سختی‌ها را برایش آســان کرده‌بود؛
عشقی که نمی‌گذاشت «زینب»(س)
چیزی غیر از زیبـایی ببیند؛
عشقـی به رنگ خدا ?

?⚡️?⚡️?

‍ ▪️روی خاک‌های داغ شام راه می‌رفت.
گاهی نگاهش به فرزند برادرش بود که با حال ناخوشش،
روی شتر با غل و زنجیر بسته‌شده بود.?

گاهی با کودکانِ کاروان، که دستانشان بسته بود و
از گرسنگی بیتاب بودند، حرف می‌زد و غذای اندک خود را به آنها می‌داد. گاهی به زنان کاروان که داغ همسر و فرزند بر جگر داشتند و می‌گریستند، دلداری می‌داد. ⛅

گاهی به یاد دو فرزندش می‌افتاد که
به عشق❣️ امام حسین (ع) به میدان جنگ رفته‌بودند و به شهادت رسیدند؛ و یاد همسرش که این روزها از او دور بود و جای خالی‌اش بیشتر از همیشه احساس می‌شد ?
وگاهی هم با حسرت و غم به نیزه‌هایی نگاه می‌کرد که سرهای شهیدان بر آنها بود.?

امّا قامتش را صاف نگه می‌داشت و
گامهایش را محکم بر می‌داشت، تا این‌گونه به همراهانش قوّت قلب دهد و به دشمنان بفهماند حق ندارند با نگاه و رفتارشان به اسیران جسارت کنند.⚡

در شام، در مجلس یزید، شرابخواری‌ها‌، هلهله‌ها و بی‌حرمتی‌ها
را دید، امّا لحظه‌ای بیتابی نکرد، و با شهامت، خطبه‌ای خواند که در آن، چهره سیاه دشمنان امام حسین (ع) رسوا می‌شد.
خطبه او، خطبه‌ی یک اسیر نبود؛
خطبه بانویی مقاوم بود که از هیچ‌کس جز خدا نمی‌ترسید.?

در قلبـــش عشقــی بـــود که تمام مصیبت‌ها
و سختی‌ها را برایش آســان کرده‌بود؛
عشقی که نمی‌گذاشت «زینب»(س)
چیزی غیر از زیبـایی ببیند؛
عشقـی به رنگ خدا ?